W stanie dzikim zamieszkuje obszary pustynne i półpustynne.
Długie spiczaste uszy, stojąca grzywa na karku, cienki ogon zakończony pękiem sierści. Wysokość w kłębie 80-160 cm. Obecnie wyhodowanych jest kilkadziesiąt ras, różniących się umaszczeniem, wielkością i postawą.
Trawy, gałęzie, kora drzew, roślinność pustynna, cierniste i kolczaste krzewy.
Pochodzi z Afryki, udomowiony około 6000 lat temu, jeszcze przed udomowieniem koni. Ma bardzo niskie wymagania pokarmowe, dobrze znosi warunki terenów górzystych, bardzo wytrzymały na brak wody. Dzikie żyją w stadach, po 10-15 osobników, przewodzonych przez najbardziej doświadczoną oślicę. Samce głośno ryczą w charakterystyczny sposób, próbując wykazać swoją wyższość nad pozostałymi samcami w stadzie. Zwierzę juczne i pociągowe, a czasem wierzchowe. Wykorzystywany jest onoterapii, gdzie pomaga leczyć, jest spokojniejszy i bardziej przyjacielski niż koń. Hodowany również na mięso - oryginalne salami, mleko spożywcze i do produkcji kosmetyków.
Znane są dwa żyjące współczesne podgatunki, oba krytycznie zagrożone:
1. Osioł somalijski - występujący nielicznie na Półwyspie Somalijskimi na pustyni Danakil w Etiopii.
2. Osioł nubijski - występuje w Egipcie i Sudanie. Liczebność obu podgatunków szacuje się na ok. 200 osobników. Badania wykazują na bardzo bliskie pokrewieństwo osła domowego z osłem somalijskim.
Ciąża trwa ok. 350-370 dni, samica rodzi 1 młode, które dojrzewa pomiędzy 2 i 3 rokiem życia. Może mnożyć się z innymi koniowatymi, dając niepłodne potomstwo. W czasie rui staje się agresywny.
