Sawanny i stepy południowo-wschodniej Afryki, od południowej Etiopii do wschodniej RPA.
Należy do tzw. końskogłowych, gdyż głowa i uszy podobne są do głowy i uszu koni. Wysokość w kłębie 1,3 m, waga ogier 250-360 kg, klacz mniejsza i lżejsza. Jej kończyny prawie nie mają pręg, jasna sierść ma lekko brązowy odcień i są w niej wyraźne, brązowo-szare między pręgi.
Roślinożerne, głównym pożywieniem są trawy i liście.
Żyje w stadach, które składa się z ogiera, kilku samic i potomstwa. Młode ogiery po uzyskaniu dojrzałości płciowej odłączają się od stada z kilkoma samicami. Ma bardzo spokojny temperament. Jest niezwykle ruchliwa, widok osobników leżących na pastwisku należy do rzadkości. Ich cechą jest ogromna płochliwość. Można je spotkać w otoczeniu antylop, strusi i bawołów. Strusie żywią się owadami żerującymi na odchodach zebr, te ostatnie korzystają z ich dużej czujności. Wrogiem naturalnym są lwy gepardy i hieny. Na krótkich dystansach potrafią bardzo szybko biegać (do 60 km/h), nie są jednak zbyt wytrzymałe. W gorące południe kryją się w cieniu drzew. W nocy chodzą do wodopoju, rankiem udają się na pastwiska.
Początkowo wierzono, że zebry mają białą sierść z czarnymi pasami, ponieważ niektóre mają białe podbrzusza. Badania embriologiczne dowiodły, że kolor tła zwierzęcia to czarny. Białe paski i brzuchy są dodatkami, powstałymi wskutek różnych czynników. Układ pasków na bokach i zadach, jest niepowtarzalny u każdego osobnika, tak jak linie papilarne u człowieka. Paski mają zmylić roznoszące choroby owady. Schematyczne odbieranie obrazu przez muchy sprawia, że zebra to dla nich czarno-biała plama, na której trudno skupić wzrok.
Ciąża trwa 375 dni. Samica rodzi jedno jasnobrązowe młode, które szybko usamodzielnia się. Dojrzałość płciową osiąga w wieku 4 lat. Żyje ponad 30 lat. Jest uodporniona na ukąszenia groźnej muchy tse-tse dziesiątkującej inne zwierzęta Afryki. Może krzyżować się z osłami i końmi. Mieszańce nazywane są zebroidami.